Τι να Συζητήσω με τον Ασθενή

 

Ο ασθενής ο οποίος ενημερώνεται σφαιρικά και με ειλικρίνεια προετοιμάζεται και νοιώθει ότι έχει κάποιον έλεγχο σε όλα όσα του συμβαίνουν και με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσει μεγαλύτερο ψυχικό σθένος, καθώς και μεγαλύτερη ευθύνη στην αντιμετώπιση των επιπλοκών, που θα προκύψουν από την ασθένεια ή τη θεραπεία.

Ο γιατρός θα πρέπει να ενθαρρύνει τους ασθενείς να μοιραστούν τις εμπειρίες τους, αναφορικά με την ασθένεια και τη θεραπεία και να εκφράσουν αναπάντητα ερωτήματα και παρανοήσεις που μπορεί να αφορούν διάφορα ζητήματα, όπως για παράδειγμα:

1. Το σκοπό της φαρμακευτικής αγωγής.
2. Τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η φαρμακευτική αγωγή.
3. Τη δόση και τη διάρκεια της θεραπείας.
4. Τους μακροπρόθεσμους στόχους της θεραπείας.
5. Τις δυσμενείς επιπτώσεις και τους κινδύνους που μπορεί να ενέχει η θεραπεία.

Η αποτελεσματική επικοινωνιακή διαδικασία, μπορεί να βελτιστοποιήσει την πιθανότητα και τις ευκαιρίες των ασθενών να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις, να χρησιμοποιούν σωστά τα φάρμακα και να ανταποκριθούν στους θεραπευτικούς στόχους.

Όταν ο γιατρός παρέχει πληροφορίες αναφορικά με τη διάγνωση, θα πρέπει να συζητά με τον ασθενή για:

1. Τη φύση, της ασθένειας και των συμπτωμάτων της.
2. Το βαθμό αβεβαιότητας, της προτεινόμενης διαγνωστικής εξέτασης.
3. Την πιθανότητα για περαιτέρω διερευνητικές εξετάσεις.
4. Τη διαθέσιμη ιατρική γνώση, για τη συγκεκριμένη ασθένεια.
5. Τη συμμετοχή του ασθενή στη θεραπευτική διαδικασία.
6. Εναλλακτικές πηγές αναζήτησης πληροφόρησης, για την ασθένεια και τις διαγνωστικές εξετάσεις.

Όταν ο γιατρός παρέχει πληροφορίες, αναφορικά με την προτεινόμενη θεραπευτική παρέμβαση, θα πρέπει:

1. Να προβαίνει σε περιγραφή της παρέμβασης, η οποία θα περιλαμβάνει πληροφορίες για το αν αυτή είναι επιστημονικά συμβατή ή βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο ή εντάσσεται σε κύκλο κλινικής έρευνας.
2. Να εξηγεί τα οφέλη, τους κινδύνους και τις παρενέργειες της προτεινόμενης παρέμβασης σε σχέση με άλλες εναλλακτικές λύσεις.
3. Να εξηγεί πόσο άμεσα θα πρέπει να προχωρήσουν στην προτεινόμενη παρέμβαση.
4. Να ενημερώνει για τα μέλη της ιατρικής ομάδας που θα υλοποιήσουν την παρέμβαση.
5. Να ενημερώνει για το πόσος χρόνος απαιτείται για την πλήρη ανάνηψη του ασθενή, μετά την παρέμβαση.
6. Να ενημερώνει για το ακριβές συνολικό κόστος της παρέμβασης.
7. Να παρέχει πληροφορίες για μακροπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες σε ψυχολογικό, σωματικό και οικονομικό επίπεδο.

Ενώ, είναι σημαντικό να συζητάμε με τον ασθενή, εξίσου σημαντικό είναι να τον ακούμε με προσοχή. Όταν ακούμε και δίνουμε χρόνο και προσοχή στους άλλους, περιορίζοντας τις δικές μας βεβαιότητες, αντιλήψεις και προκαταλήψεις, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μάθουμε κάτι καινούργιο και να αποκτήσουμε βαθύτερη γνώση για τη ζωή.

Αποσπάσματα από το βιβλίο της Έφης Σίμου : Αποφασίζουμε Μαζί: Η Συμμετοχή των Ασθενών στη Λήψη Αποφάσεων για την Υγεία